Stel je voor: je gezondheid is nummero uno. I-di-oot verhaal natuurlijk, maar goed. Je bent inmiddels wat ouder en zo vanzelfsprekend is het fysiek ook allemaal niet meer.
Het ging trouwens even een poosje niet goed. Met je gezondheid. Gelukkig heeft je lichaam de benodigde reserves opgebouwd om slechte tijden te weerstaan. Maar, ai. nu heeft de linkerlong besloten bijna alle reserves te spenderen aan sport, omdat zulks zo allemachtig gezond is. Zuurstof is goed, dus zeker ook voor de linkerlong.
En toch, opeens blijkt die linkerlong oververmoeid. Vocht? En ook de verwachte reserves blijken te zijn opgesoupeerd. Eigenlijk is het tijd voor de nood/hulptroepen. Geeft niks, het dorp wordt groots, groter, grootst. Wat nou gemekker over de gezondheid van de steeds grotere groep ouderen onder ons? Toe, kom op, want gelukkig is het dorp een Sporting outlet rijker (lullig voor de huidige sportondernemers, hadden ze maar anders moeten stemmen). Prachtig om de gezondheid van de Noordwijker op peil te houden. Bovendien, na alle voorkeuren van verschillende wethoudertjes is dik 4 x 4 jaar later eindelijk de hobby van onze oud agent aan de beurt. Eerlijk is eerlijk.
Maar nog even terug naar mijn eigen gezondheid. Mooi dat ons dorp allerlei faciliteiten kent. Top. En dat het Noordwijk of Papendal heet maakt mij geen mallemoer uit. Maar toch……. Nu wil ik graag aanspraak maken op eenvoudige bejaardengym. Hups, door de knieën en weer omhoog. Van die dingen! Kan dat? In die nieuwe zalen? Is Papendal aan Zee daar wel voor bedoeld? En hoeveel moet ik daarvoor dan wel betalen?
Ach, de droom is wellicht zoeter dan de werkelijkheid. Wanneer snappen onze vroede vaderen dit nu eindelijk eens? Stel ik heb een hobby. Lezen, of zo. Whatever, laten we zeggen KUNST. Ik leg vervolgens uit dat lezen, sorry, nee kunst, een eerste levensbehoefte is. Dat je daar ongelofelijk geestelijk gezond van blijft en dat je dat als dorp moet idealiseren. Dat er maar minder en al minder lezers blijken zijn, doet er niet toe. Televisie? Film? Vergrijzing? No way! Lezen zal je kreng! Kunst kijken! Op naar onze musea!
En je kiest bovendien ook nog een burgemeester die zich dat allemaal laat aanleunen door master financiën, de sportwethouder. En, met zijn zegen, want de burgervader is toch aan de laatste tour van z’n carrière bezig, moeten we als dorp gaan investeren in boeken, schrijvers en wat dies meer zij! Zolang onze bestuurders de Nuon-gelden er maar doorheen kunnen jagen. Foetsie, weg! NIKS jongerenwerk. NIKS huidige toeristen-economie. FUCK OFF toerisme, WIJ! WIJ! WIJ! Wij lezers. Wij kunstminnaars. En HOPPA, BOEKEN! WE MOETEN LEZEN! LEZEN! LEZEN! KUNST! KIJKEN! Of sport, ook goed.
Het feit dat zelfs de voormalige voorzitter van de Sportraad grote vraagtekens zet bij Papendal aan Zee, zou zelfs onze bestuurders, die niets ontziend hun eigenwijze zin volgen, enig licht kunnen verschaffen. Maar dit draagt allemaal niks bij aan het welzijn van ijdele burgemeesters of wethouders. Of nog erger: Laat staan aan dat van de Noordwijkse gemeenschap. Toch vraag ik me af: “wanneer een voormalig voorzitter van de sportraad het idee van Papendal niet omarmd, wat een doorsnee bibliothecaris zou vinden van een dergelijke mate van verspilling?
Genoeg, ik moet nu echt gaan, want ik ben inmiddels een uur te laat voor mijn bezoek aan de psychiater. Tot binnenkort.