Dinsdag 29 september 2015, een droeve dag voor onze (parlementaire) democratie.
Wilde minister Ard van der Steur ons nu werkelijk doen geloven alsof zijn ex collega’s Teeven en Opstelten en daardoor hij zelf ook niet op de hoogte waren van de fotoshoot van Folkert van der Graaf?
Kon staatssecretaris Mansveld niet anders dan het uitspreken van onbegrijpelijke volzinnen ambtelijke taal?
En was het echt zo noodzakelijk voor Jeroen Pauw om de destijds uit Afghanistan gevluchte Tamina Akefi voor de zoveelste keer een podium te geven, waarop zij haar absolute domheid tot toon kon spreiden?
En is het niet nog véél erger dat Geert Wilders zonder dat hij iets onbehoorlijks hoeft te zeggen – wat hij toch wel niet zal nalaten – hier goed garen bij spint, waardoor onze parlementaire democratie binnenkort grote kans loopt om om zeep geholpen te worden, waardoor Nederland binnen afzienbare tijd dreigt af te glijden naar een samenleving die voor een klein gedeelte bestaat uit verzetshelden, een grote groep ‘foute’ burgers en een nog grotere groep van meelopers?
Hoe groot is dan de kans dat, naast vluchtelingen die nu een goed heenkomen zoeken in Nederland, een grote groep rechtgeaarde Nederlanders het ‘nieuwe Nederland’ van Geert Wilders zullen ontvluchten?