Kunst en cultuur is alleen voor oudere mensen… Hoort u dat argument ook wel eens? Volgens mij is het onzin, maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het afgelopen weekend wél die ervaring had. Althans, tijdens twee evenementen in Noordwijk.
Op
vrijdag 7 november werd in Museum Noordwijk de
tentoonstelling ‘Vrienden van vroeger’ feestelijk geopend door Els Bax, in
aanwezigheid van de voorzitter het Genootschap Oud Noordwijk, Leon Guijt, en
burgemeester Jan Pieter Lokker en zo’n 75 bezoekers. Een prachtige
tentoonstelling, ik kan niet anders zeggen, waarin een mooi tijdsbeeld van de
jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw wordt geschetst aan de hand van
werk van Krijn Giezen (1939-201), Henny Bal (1915-2012), Ab Steenvoorden
(1933-2010), Koen Mertens (1926) en Kees Jagtenberg (1929-2010). Er is een
goede selectie gemaakt uit hun kunst, de stukken zijn harmonieus bij elkaar
gebracht, de expositie is mooi verzorgd. De moeite waard zou je zeggen, ook
voor jongeren uit Noordwijk die meer willen weten van hun dorp en de
beroemdheden die hier hebben gewoond. Maar, het publiek op deze middag bestond
toch vooral uit (laat ik voorzichtig zijn) 60+. Niets mis mee, maar als we
erfgoed, kunst en cultuur ook aantrekkelijk willen maken voor jongeren en
jeugd, dan was dit geen goede start. Hetzelfde geldt voor de najaarslezing van
vereniging De Oude Dorpskern die op vrijdagavond plaatsvond, in de Oude Jeroenskerk. Een gratis
toegankelijke lezing over ‘De adel van Noordwijk en het Koninkrijk’ met twee
erudiete sprekers: Harrie Salman (filosoof en socioloog) en Jan Pieter Lokker
(onze burgemeester en historicus). Niet de eerste de besten zou je zeggen, en
bovendien over een onderwerp waar veel media-aandacht voor is (geweest);
namelijk de vorming van het Koninkrijk der Nederlanden (NB: de viering van 200
jaar Koninkrijk wordt op zaterdag 30 november aanstaande in Scheveningen groots
afgetrapt met muziek, optredens en meer). Kortom, onderwerpen die iedereen aangaan en die
je tijdens zo’n lezing doen begrijpen waar we vandaan komen en waarom ons
politieke bestel is zoals het is. Ook hier, in de Oude Jeroenskerk, vooral veel
ouderen. Hoe komt dit nu? Zijn het de onderwerpen? Misschien. Heeft een gemiddelde
scholier of jongere geen interesse om naar schilderijen en kunstwerken achter
glas, in een oud pand, te kijken? Of geen zin om op vrijdagavond, stapavond, te
luisteren naar twee heren in pak die vertellen over geschiedenis? Ik heb zo’n
vermoeden, maar als ik zie hoe druk het is in bijvoorbeeld het Rijksmuseum, en
hoeveel jonge, hippe mensen afkomen op lezingen tijdens de maand van de
geschiedenis,
dan wordt dat vermoeden weer onderuit gehaald. Is het dan toch de vorm? Of de
keuze van de sprekers? Wellicht. In een tijd die bol staat van een snelle,
kortstondige en interactieve manier van communiceren. Een tijd waarin jongeren
vooral ‘getriggerd’ worden door sterk afwisselend beeld en geluid, en graag
dingen zien en horen waarin ze zichzelf een beetje herkennen met ondersteuning
van (digitale)technieken waar zij vertrouwd mee zijn. Een mooie uitdaging zou
ik zeggen. Wie pakt deze handschoen op? Of komt die uitdrukking ook uit een te
oude doos?
Dorine
Holman organiseert literaire en culturele activiteiten en evenementen en treedt op als
literair interviewer en dagvoorzitter. Samen met Martha Baalbergen en Peter van
Blanken heeft zij Het Cultuurcafe aan het
Vuurtorenplein. In 2012 en 2013 organiseerde zij het Henriette Roland
Holst-jaar.