Sinterklaas…
Sinterklaastijd,
een heerlijke tijd. En Sinterklaas een echt kinderfeest. Natuurlijk heb ik met
mijn dochter Sinterklaas ingehaald op het Noordwijkse strand. Het was nog even
spannend want mijn dochter is 8 en gelooft eigenlijk niet helemaal meer in
Sinterklaas. Maar toch nog een beetje want ze kan zich ongelooflijk verheugen
op het Sinterklaasjournaal en vooral: schoentje zetten. Gelukkig maar.
Natuurlijk
lopen we allemaal vreselijk te mopperen als traditiegetrouw de pepernoten al in
september in alle winkels liggen. Maar we storten ons en masse op al het zoetigheid als Sint en zijn Pieten weer in ons
land zijn. De crisis daargelaten, want elk jaar geven we weer miljoenen uit aan
Sint-kado’s en Sint-lekkers, crisis of niet. Dat zal dit jaar niet anders zijn.
In tijden van economische strubbelingen wil je niets liever dan hoop houden en
als je dat moet doen door mooie tradities in ere te houden, dan doe je dat. En
zo is dat.
Ik
kan me de sint-vieringen van vroeger nog goed herinneren. Niet allemaal, want
het zijn er nogal wat. Maar een paar, waaronder bijvoorbeeld deze: ik kom uit
een zeer grote familie en toen de kinderen in ons gezin nog klein waren gingen
we vaak naar een zus van mijn moeder om Sinterklaas te vieren. Die zus woonde
in een enorm huis. Iedereen was er welkom. Dat huis was heerlijk want alle
neefjes en nichtjes, en dat waren er nogal wat, konden daar onbekommerd rondrennen, en spelletjes doen in
afzonderlijke ruimtes. Als het dan zo ver was dat Sinterklaas was gearriveerd,
verzamelden wij ons in de grootste ruimte van het huis, waar wij als complete
familie ternauwernood in pasten.
En ja hoor daar was
‘ie met zijn Pieten
Wij
wisten wat komen ging. En ja hoor daar was ‘ie met zijn Pieten. Omdat mijn
familie zo ontzettend groot was had je niet in de gaten dat er ineens een oom
en wat tantes misten. We moesten allemaal in een enorme kring om Sinterklaas
heen gaan zitten, met Sint aan het hoofd. Ooms en tantes eromheen. En dan werden
de kinderen die niet zo heel erg goed hadden geluisterd dat jaar of iets anders
onbehoorlijk’s hadden gedaan, naar voren geroepen. U moet bedenken dit was eind
jaren ’70 hè? Iets stouts kwam zo ongeveer niet verder dan het buurmeisje aan
haar vlechten trekken of een boterbabbelaar uit de snoeppot pikken. Nou ja,
ongeveer. Dat soort kattenkwaad dus. De spanning dat je toch echt hoopte dat je
niet naar voren werd geroepen door Sinterklaas. En daarna de opluchting als dat
niet gebeurd was. Gouden Tijden. Dit keer daarom wat er veelvuldig werd genoten
in het Grote Huis van Mijn Tante met Sinterklaas: warme chocolademelk en verse
pepernoten.
Pepernoten zoals in
het Grote Huis van mijn Tante
Nodig: 150 gram echte boter , 125 gram bruine basterdsuiker, 10 gram speculaaskruiden, 250 gram zelfrijzend bakmeel, beetje melk (4 eetlepels), beetje zout (naar
smaak).Oven voorverwarmen op 160 °C. Kneed de
boter, de suiker, de speculaaskruiden, het zelfrijzend bakmeel en zout goed door elkaar. Voeg lepel voor lepel de melk aan het
beslag toe, zodat het een lekker soepel deegje wordt. Bekleed de bakplaat met
bakpapier. Maak van het deeg kleine balletjes, leg ze op de bakplaat en druk ze
iets plat. Bak ze in de oven in 15-20 min. gaar en lichtbruin. Smakelijk!
Judith Booij, eigenaar van BoyOBooy Communicatie en mede-eigenaar van de Kookerij Culinary College in Noordwijkerhout: een van de grootste kookstudio’s van Nederland. Food lover | Gek op taal | PR kenau. Reacties? Twitter @boyobooy of [email protected]